Aankomst Assisi
Door: Giri
Blijf op de hoogte en volg Giri
27 Augustus 2013 | Italië, Assisi
In Aulla is het zondag en ik heb dus een verplichte rustdag want ik heb nieuwe schoenen nodig en de winkels zijn pas maandag middag weer open en mijn oude schoenen zijn niet meer te repareren... Afscheid nemen dus...
Maandag avond Komt Charles binnen uit Lyon - hij ziet eruit als een vrijbuiter die uit de binnenlanden van Australie ontsnapt is. Hij vraagt of we samen kunnen reizen op de weg naar Assisi. Ik ben wat terughoudend omdat ik niet weet hoe het gaat met mijn nieuwe schoenen, Hoe dan ook de volgende morgen komen we elkaar tegen onderweg en sindsdien lopen we samen. Hij is 29 jaar ziet vreselijk sterk uit maar moet accepteren dat hij een stuk langzamer is dan ik. Hij heeft in zijn hoofd gezet dat hij de 25e in Assisi wil zijn. Dat betekent dat het daggemiddelde flink omhoog moet van 22 km naar 33 km. Gezien het berglandschap geen reele optie. En dat blijkt ook wel wanneer we in een dag niet verder gekomen zijn dan pakweg 12 km: 800 m omhoog - 900 m omlaag en weer 500 m omhoog en daarna 600 m omlaag. De route ook nu weer minimaal aangegeven is en we hebben dan ook diverse malen overnacht in het bos en eten klaar gemaakt bij het kampvuur. Hoe dan ook we zijn beide blij dat we er niet alleen voor staan. Ik vertel hem dat de route naar Jerusalem lang niet zo zwaar is... Assisi is zeker niet voor beginners...
Nadat we bergen achter onsgelaten hebben kunne we wat sneller opschieten - gemiddeld zo'n 5 dagetappes in 3 dagen. Dit gaat goed totdat ik last krijg van opgezette voeten en de schoenen te krap worden - zeker wanneer we zo'n 1400 m naar beneden moeten. De volgende morgen kom nog maar nauwelijks vooruit en geef aan Charley aan dat het niet gaat en moet stoppen. Gelukkig heb ik Teva sandalen bij me en bieden uitkomst op de vlakke stukken en de gevoelige plekken blijven dan vrij. We slapen buiten of op de parroccia, bij de zusters Clarissen veelal simpele onderkomens met tegelvloer en toilet. Een douche komen we bijna niet tegen...
En dan komen we tot de ontdekking dat we 26 augustus in Assisi zullen zijn - totdat mijn rechtervoet een flinke jaap blijkt te hebben en nodig een verzorging nodig heeft. Mijn EHBO kit blijkt aardig over de datum te zijn - tapes die niet hechten - Maar dan komt de redding in de vorm van een wielerronde. In eerst instantie is er niemand beschikbaar maar wanneer een kleine ambulance binnen komt rijden, krijg ik toch de verzorging die ik nodig heb. We lopen nog 3 km en we besluiten de laatste 7 km te laten liggen voor morgen. Charley moet uiteindelijk zijn streefdatum van 25e loslaten. Ik ga vroeg naar bed en Charley vertrekt de volgende morgen vroeg alleen. En ik heb alle tijd om te kijken hoe ver ik kan komen en vertrek dan ook rond half negen.. Ik kom weer in mijn eigen ritme met mijn eigen ontmoetingen en mijn eigen inspiratie bronnen.
Op het eind van de dag blijken we weer in dezelfde plaats te overnachten... en we komen dan beide de 26e in Assisi aan.
Er zijn geen voorzienigen meer voor de pelgrims naar Assisi - je bent er maar er is geen ontvangst. Gelukkig kunnen we samn onze aankomst vieren. Charley wordt door zijn vader opgehaald en gaat de volgende morgen alweer vroeg naar huis, het volgende avontuur wacht al op hem - een zeilreis naar Brazilie. Ik kies er voor on in iedergeval aan te komen in Assisi en bezoek het graf en de Hermitage van Sint Fransicus.
Gezien de konditie van mijn voeten is verder gaan naar Rome geen optie.
Dan wordt er weer tijd om de terug reis te plannen, Het wordt waarschijnlijk met de trein over Parijs naar huis...
Dankbaar kijk ik terug op een tocht van 65 dagen, waarbij ik de onbergzaame binnenlanden van Italie heb leren kennen en daarmee toch een blik heb kunnen werpen op het rijke binnenleven van de Italianen.
Maandag avond Komt Charles binnen uit Lyon - hij ziet eruit als een vrijbuiter die uit de binnenlanden van Australie ontsnapt is. Hij vraagt of we samen kunnen reizen op de weg naar Assisi. Ik ben wat terughoudend omdat ik niet weet hoe het gaat met mijn nieuwe schoenen, Hoe dan ook de volgende morgen komen we elkaar tegen onderweg en sindsdien lopen we samen. Hij is 29 jaar ziet vreselijk sterk uit maar moet accepteren dat hij een stuk langzamer is dan ik. Hij heeft in zijn hoofd gezet dat hij de 25e in Assisi wil zijn. Dat betekent dat het daggemiddelde flink omhoog moet van 22 km naar 33 km. Gezien het berglandschap geen reele optie. En dat blijkt ook wel wanneer we in een dag niet verder gekomen zijn dan pakweg 12 km: 800 m omhoog - 900 m omlaag en weer 500 m omhoog en daarna 600 m omlaag. De route ook nu weer minimaal aangegeven is en we hebben dan ook diverse malen overnacht in het bos en eten klaar gemaakt bij het kampvuur. Hoe dan ook we zijn beide blij dat we er niet alleen voor staan. Ik vertel hem dat de route naar Jerusalem lang niet zo zwaar is... Assisi is zeker niet voor beginners...
Nadat we bergen achter onsgelaten hebben kunne we wat sneller opschieten - gemiddeld zo'n 5 dagetappes in 3 dagen. Dit gaat goed totdat ik last krijg van opgezette voeten en de schoenen te krap worden - zeker wanneer we zo'n 1400 m naar beneden moeten. De volgende morgen kom nog maar nauwelijks vooruit en geef aan Charley aan dat het niet gaat en moet stoppen. Gelukkig heb ik Teva sandalen bij me en bieden uitkomst op de vlakke stukken en de gevoelige plekken blijven dan vrij. We slapen buiten of op de parroccia, bij de zusters Clarissen veelal simpele onderkomens met tegelvloer en toilet. Een douche komen we bijna niet tegen...
En dan komen we tot de ontdekking dat we 26 augustus in Assisi zullen zijn - totdat mijn rechtervoet een flinke jaap blijkt te hebben en nodig een verzorging nodig heeft. Mijn EHBO kit blijkt aardig over de datum te zijn - tapes die niet hechten - Maar dan komt de redding in de vorm van een wielerronde. In eerst instantie is er niemand beschikbaar maar wanneer een kleine ambulance binnen komt rijden, krijg ik toch de verzorging die ik nodig heb. We lopen nog 3 km en we besluiten de laatste 7 km te laten liggen voor morgen. Charley moet uiteindelijk zijn streefdatum van 25e loslaten. Ik ga vroeg naar bed en Charley vertrekt de volgende morgen vroeg alleen. En ik heb alle tijd om te kijken hoe ver ik kan komen en vertrek dan ook rond half negen.. Ik kom weer in mijn eigen ritme met mijn eigen ontmoetingen en mijn eigen inspiratie bronnen.
Op het eind van de dag blijken we weer in dezelfde plaats te overnachten... en we komen dan beide de 26e in Assisi aan.
Er zijn geen voorzienigen meer voor de pelgrims naar Assisi - je bent er maar er is geen ontvangst. Gelukkig kunnen we samn onze aankomst vieren. Charley wordt door zijn vader opgehaald en gaat de volgende morgen alweer vroeg naar huis, het volgende avontuur wacht al op hem - een zeilreis naar Brazilie. Ik kies er voor on in iedergeval aan te komen in Assisi en bezoek het graf en de Hermitage van Sint Fransicus.
Gezien de konditie van mijn voeten is verder gaan naar Rome geen optie.
Dan wordt er weer tijd om de terug reis te plannen, Het wordt waarschijnlijk met de trein over Parijs naar huis...
Dankbaar kijk ik terug op een tocht van 65 dagen, waarbij ik de onbergzaame binnenlanden van Italie heb leren kennen en daarmee toch een blik heb kunnen werpen op het rijke binnenleven van de Italianen.
-
27 Augustus 2013 - 20:02
Truus:
Super om ook dit reisverslag weer te lezen. Heb ervan genoten.
Lieve groet: Truus
Ps: en een extra knuffel.
-
27 Augustus 2013 - 21:17
Lennie:
Gefeliciteerd met het uitlopen van je route, Geweldig en zo te lezen is deze tocht absoluut niet gemakkelijk geweest, helemaal een prestatie! Lieve groet ! -
27 Augustus 2013 - 21:39
Huub:
Weer een hele ervaring rijker! Behoorlijk avontuur hoor. Geweldig dat het gelukt is om dit weer compleet af te sluiten. Chapeau! Goede reis terug. -
27 Augustus 2013 - 23:30
Jack Leijssen:
Goed zo Giri,
Gefeliciteerd met het uitlopen van de route. -
28 Augustus 2013 - 07:47
Yasmin Verschure:
Nou dat was een uitdaging kun je wel zeggen - en nu gewoon even kijken en voelen wat jij nodig hebt... -
28 Augustus 2013 - 08:20
Jan:
Beste Giri,
gefeliciteerd met je aankomst, wat ben jij een doorbijter. Prachtig dat het zo een andere toch als naar Jerusalem hebt beleefd. Geniet nog wat en een goede thuisreis. Hoop je een keer te treffen, misschien bij Fred net over de grens.
Beterschap met je voet en hartelijke groetjes.
Jan -
28 Augustus 2013 - 18:18
Karel:
Prachtig gedaan! Wat mooi om het allemaal te lezen. Krijgen we het allemaal binnenkort ook te horen? Je bent welkom! Sterkte met je laatste loodjes. Tot ziens! Karel. -
28 Augustus 2013 - 20:58
Gerrie Ten Broeke, Frans Grootes:
Dag Giri,
Knap en dapper van je hoor!
groetjes Frans en Gerrie
eten bij de eriba caravan in de Morvan (met aangelopen poes) -
29 Augustus 2013 - 21:26
Sandra En Andy:
Hoi Giri,
We hebben weer genoten van je reisverhalen; jammer dat het er alweer op zit....
Welkom thuis!
-
13 September 2013 - 14:16
Chantal:
Hi Giri,
Welkom terug in Nederland.
Heb het goed en take care!!!
X Chantal -
27 Januari 2014 - 23:24
Joan Lhee:
My name is Joan and live in the USA. My grandfather was Cornelis Glorie. His father was Jan Glorie his mother was DeZeeuw. I am looking for my Glorie family in the Netherlands. Cornelis moved to America in 1923 with my grandmother Anna Fijma. My family tree starts with Klaas Glorie. Do you know who I can contact to get more information. Thank you Joan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
